Van New York naar Miami 2014: Het einde nadert......

Voor de een na laatste keer hallo iedereen,

Het einde van onze Amerikareis 2014 is in zicht en daarmee ook het einde van de blog. Uiteraard volgt als we thuis zijn nog een uitgebreide debriefing ( Amerikaans jargon voor evaluatie ), maar dit wordt niet eerder dan aanstaande zondag. En natuurlijk worden dan de prijswinnaars van de prijsvragen bekend gemaakt, waarvoor tot aanstaande zaterdagavond 23.59 uur nog kan worden ingezonden. Dus wilt u nog kans maken op een attentie uit een ver oord, zend in dat antwoord, graag onder de juiste vermelding.

Een schildpad in The Everglades

Maar dat later. Woensdagmorgen, na een zeer slechte nacht slapen op een hele mooie camping ( de temperatuur is die nacht niet onder de 30 graden geweest in de camper ) hadden we de Florida Keys en haar tropische klimaat wel gezien. Direct na het opstaan hebben we een sprong in het zwembad genomen en na een douche en een bak koffie waren de meeste wallen onder de ogen wel verdwenen. Mooi weer is natuurlijk mooi, maar ’s nachts een graadje of 15 maximaal is ook wel erg lekker. Maar we willen niet zeuren en mogen voor wat betreft het weer deze reis absoluut niet klagen. Van sneeuw en nachtvorst, tot onweer en hevige regen, en tenslotte tot tropische warmte met heel veel zon, we hebben het allemaal meegemaakt. We verlieten woensdagmorgen de Keys en belandden in het begin van de middag op een camping ten zuiden van Miami.

Een alligator in The Everglades

De camper stond nog niet stil of we raakten in gesprek met een vakantieganger uit de staat Washington, helemaal in het noordwesten van de US. Hij bracht ons op het idee een bezoek te brengen aan de Everglades, iets wat wij eigenlijk niet wilden vanwege de innige contacten die Ineke heeft in dat soort moerasachtige gebieden met vliegende en stekende insecten ( overigens zijn de meeste muggenbulten inmiddels verdwenen, dankzij de zalf en de massagetechnieken van Sipke: wrijven helpt wel degelijk ). De beste man wist ons te overtuigen dat hij een plek wist waar je alligators en andere beestjes kon zien in het wild, zonder gezoem als achtergrondmuziek inclusief de bijbehorende beten en steken. En hij had gelijk. Op zo’n 30 kilometer van de camping, net na de ingang van het nationaal park The Everglades, bevond zich een route die men kon lopen over vlonders, waarbij we in het wild meerdere krokodillen, schildpadden, vogels en andere schepsels hebben kunnen zien.

Moeder met kroost in een nest

De route was een kleine 2 kilometer lang en je wist niet waar je moest kijken, zoveel moois aan wild was er te zien. Natuurlijk wordt een en ander gereguleerd door de beheerders van dit park, maar de natuur kan hier grotendeels zijn eigen gang gaan. Dat hebben we niet zelf verzonnen, maar geleerd in het bezoekerscentrum van The Everglades. Je kan ook naar de commerciële firma’s, die je met een airboat ( met zo’n grote propeller achterop ) over de moerassen laten racen. U begrijpt wel, niks voor ons. Na de dinercruise in Key West zijn we inmiddels uitgekeken op deze vorm van vermaak. Dit bezoek was dus een goede tip en leverde mooie foto’s op. Toen we terug kwamen werd het toch echt tijd om de koffers op te zoeken en deze alvast te gaan pakken. Donderdagmorgen moest de camper retour en het inpakken vergde dermate veel precisie dat dit niet tot de volgende ochtend kon blijven wachten. Na wat trekken en duwen kregen we alles in de koffers en was het tijd voor onze laatste overnachting in onze trouwe reispartner, die gedurende de gehele reis van 2889 mijl geen krimp heeft gegeven. Dorstig als hij was heeft hij ons gebracht van noord naar zuid en ons vele mooie plekjes van de US laten zien.

Opruimen geblazen......

Maar dit voor de evaluatie van zondag. Donderdagmorgen hebben we afscheid van hem genomen in Fort Lauderdale en werden wij met een taxi naar ons hotel in Miami gebracht ( service van de verhuurder, grote klasse ). Vervolgens zijn we met de hotelshuttle en de metro naar het centrum van Miami geweest en hebben lopen banjeren over de kade aan de haven. Hier is een groot winkelcentrum met de nodige eet- en drink gelegenheden en hier hebben we ons prima vermaakt. We zijn nog met de bus ( een busrit zoals we nog nooit hebben meegemaakt, het leek wel of hing het leven van de chauffeur van deze ene rit af: al toeterend en slalommend door het verkeer, wat overigens wel erg opschoot ) naar een zogenaamde Mall geweest, een gigantisch koopcentrum met vele winkels op een hoop, maar dit kon ons niet echt bekoren.

Ineke aan de kade in hartje Miami

Terug naar het hotel dus, waar we een schitterende kamer op de 11-de verdieping hebben met uitzicht op de skyline van Miami. Vanavond vroeg onder de wol, want we hebben een vroege vlucht naar Washington DC. Daar mogen we 6 uurtjes wachten op onze aansluiting naar Schiphol, waar we zaterdagmorgen 07.15 ( AM, hihihi ) aan komen, tenminste als alles volgens schema verloopt. Zondag nog een laatste bericht van ons, en dan sluiten we de blog af. Tot dan en wie weet behoor je tot de prijswinnaars. Groetjes Sipke en Ineke.