De Amerikaanse natuur in

Hoi trouwe volgers van onze blog,

Wederom waren we een poosje van de wifi-wereld afgesloten en dat had te maken met de wondere wereld van de Amerikaanse natuur waar we na ons bezoek aan Washington DC in belandden. En natuur hebben we gezien, maar daar over zo dadelijk meer. Na onze tweede nacht op de camping in DC werden we wakker met een wolkeloze hemel en beloofde het een stralende dag te worden. Voor het eerst de korte broek en de rok uit de koffer, zodat de we kleur op de beentjes konden gaan opdoen. Na een douche en een flink ontbijt schoven we aan in de zaterdagmorgen file, want rondom Washington staat men schijnbaar elk moment van de dag in de rij, ondanks de 5 tot 6 rijbanen naast elkaar. Toen we de ring verlieten en richting het westen aanhielden werd het al gauw rustiger en reden we richting ons doel voor zaterdag, het Shenandoah National Park, zo’n 110 kilometer vanaf de camping. Niet een dikke rij-dag dus. Door dit park loopt een weg van noord naar zuid, de Skyline-drive, en deze route is 110 mijl lang, snel gerekend een kilometer of 185.

Overstekend wild

De snelheid is hier maximaal 55 kilometer per uur, zodat je volop van de gigantische vergezichten kunt genieten als je over deze steeds verder oplopende weg rijd. Na een strenge winter hier is de natuur redelijk achter en dat kun je duidelijk zien aan de nog kale bomen en begroeiing, maar dit zou de kans op het zien van wilde zwarte beren moeten verhogen. En dat klopte. Op een gegeven moment stonden er auto’s stil op de weg en stak er een moederbeer met 2 kleine beren de weg over, en we garanderen jullie: dat is wel even wat anders dan een haas met haast tussen Jutryp en Hommerts. We waren nog maar net in het park, dus dat beloofde veel voor de rest van de route.

Een kilometer of 40 verder zat er een redelijk grote welp naast de weg tussen de grassprieten te wroeten. Ook hier weer de nodige toeschouwers en we kregen de kans een mooie foto te maken van het overigens zeer relaxte dier. Geweldig, zo’n ontmoeting met een dier dat bij ons thuis alleen in de dierentuin voorkomt. Verder struinen er vele herten langs de weg, maar die hebben vaker auto’s gezien en zijn niet heel erg schichtig. Alleen als je stopt schieten ze weg. Halverwege de route is een camping midden in de natuur, zonder stroom en luxe voorzieningen. Hier stonden we tegen 3 uur ’s middags stil en besloten we te overnachten. Niet direct natuurlijk, want het weer en de tijd lieten een mooie wandeling door de natuur toe. In de buurt was een waterval en die kon je over een trail ( looppad, niet van asfalt ) bereiken en dat hebben we geprobeerd.

De paden op ( of af ? ).....

Dat is ook gelukt, want de heenweg ging hoofdzakelijk bergafwaarts over een goed begaanbaar pad. Na een foto van het naar beneden stortende water werd het tijd om terug te gaan en dat hebben we geweten. Via een andere route ging het steil bergop en was het klauteren geblazen over grote stenen en glibberige paadjes. Maar na enkele verplichte pauzes bereikten we de camping weer en waren we bijna 3 uur verder. Dat was een aanslag op onze toch al vermoeide kuiten na twee dagen Washington. Omdat het gauw donker werd sliepen we vrij vroeg en zondagmorgen scheen wederom de zon, maar was het wel 10 graden warmer. We wilden vroeg vertrekken, zodat we misschien weer allerlei beestjes zouden zien onderweg, maar dit viel tegen. Totdat Ineke een beer(tje) zag zitten in een boom, een meter of 4 boven de grond. We keerden de camper, reden het dier voorbij, keerden weer en op het moment dat we stopten sprong hij van zijn plek en spurtte de bossen in. Nooit geweten dat een beer zo snel kan rennen en we waren te laat voor een foto. 

Nogmaals moeder en kind

Vanaf dit nationaal park zijn we eigenlijk recht naar beneden, naar het zuiden gereden en de bestemming was Myrtle Beach. We hebben besloten om de route via Virginia Beach te schrappen in verband met minder weer daar en de vele kilometers om. De zon en de hoge temperaturen lachen ons aan en daarom gaan we meer rechtstreeks zuidwaarts. Mede ook door de verhalen van een inwoonster van Florida, die we op de camping spraken en mooie plekken heeft aangewezen in het zuiden. Tegen 5 uur hebben we een camping opgezocht, omdat de afstand naar Myrtle Beach tot wel ver bleek voor 1 dag. En het was 30 graden, tijd voor een biertje en een glas rode wijn in de zon. Maandag nog een kleine 3 uur en dan staan we aan de kust in South Carolina.

Shenandoah NP

De bedoeling is om vervolgens de kustlijn te volgen en via Georgia naar Florida te rijden. We gaan er van uit dat we daar steeds kunnen beschikken over netwerken, dus we houden jullie wederom regelmatig op de hoogte! En o ja, Ineke heeft na wat aandringen ook een stuk gereden met de camper. De voorwaarden waren: niet in de stad, geen regen, geen drukte op de weg en minimaal een vierbaansweg met zo weinig mogelijk bochten. Ze heeft 15 kilometer gereden met een flauwe bocht naar links halverwege……..Toen andere er een dorp…… Groeten van Sipke en Ineke ! PS: klik op de foto's voor een grotere versie.






Er zijn ook kleinere beestjes in dit geweldig mooie Nationaal Park

Je hebt kleine..............

.......en je hebt grote.